υπο-κεφαλή-περιτύλιγμα "">

Ανακάλυψη μαγνητικής τομογραφίας

Η φυσική βάση της μαγνητικής τομογραφίας (MRI) είναι το φαινόμενο του πυρηνικού μαγνητικού συντονισμού (NMR). Προκειμένου η λέξη «πυρηνικό» να προκαλέσει το φόβο των ανθρώπων και να εξαλείψει τον κίνδυνο πυρηνικής ακτινοβολίας στις επιθεωρήσεις NMR, η τρέχουσα ακαδημαϊκή κοινότητα άλλαξε τον πυρηνικό μαγνητικό συντονισμό σε μαγνητικό συντονισμό (MR). Το φαινόμενο MR ανακαλύφθηκε από τον Bloch του Πανεπιστημίου Stanford και τον Purcell του Πανεπιστημίου Harvard το 1946 και οι δύο τους απονεμήθηκαν το Νόμπελ Φυσικής το 1952. Το 1967, ο Jasper Jackson έλαβε για πρώτη φορά σήματα MR ζωντανών ιστών σε ζώα. Το 1971, ο Damian του State University of New York στις Ηνωμένες Πολιτείες πρότεινε ότι είναι δυνατό να χρησιμοποιηθεί το φαινόμενο του μαγνητικού συντονισμού για τη διάγνωση του καρκίνου. Το 1973, ο Lauterbur χρησιμοποίησε μαγνητικά πεδία κλίσης για να λύσει το πρόβλημα της χωρικής τοποθέτησης των σημάτων MR και έλαβε την πρώτη δισδιάστατη εικόνα MR ενός μοντέλου νερού, η οποία έθεσε τα θεμέλια για την εφαρμογή της μαγνητικής τομογραφίας στον ιατρικό τομέα. Η πρώτη εικόνα μαγνητικού συντονισμού του ανθρώπινου σώματος γεννήθηκε το 1978.

Το 1980, ο σαρωτής μαγνητικής τομογραφίας για τη διάγνωση ασθενειών αναπτύχθηκε με επιτυχία και ξεκίνησε η κλινική εφαρμογή. Η Διεθνής Εταιρεία Μαγνητικού Συντονισμού ιδρύθηκε επίσημα το 1982, επιταχύνοντας την εφαρμογή αυτής της νέας τεχνολογίας στις μονάδες ιατρικής διάγνωσης και επιστημονικής έρευνας. Το 2003, ο Lauterbu και ο Mansfield κέρδισαν από κοινού το Νόμπελ Φυσιολογίας ή Ιατρικής ως αναγνώριση των μεγάλων ανακαλύψεών τους στην έρευνα απεικόνισης μαγνητικού συντονισμού.


Timeρα δημοσίευσης: Ιουνίου-15-2020